17 Haziran 2021 Perşembe

Attila İlhan "Üçüncü Şahsın şiiri"

Bu şiiri henüz lisansımın birinci sınıfındayken çevirmeye karar vermiştim...Birden bire karşıma çıkıp bana o günlerdeki heyecanımı ve hocalarımın da bu heyecana tebessüm edip bana yardımcı olduğu dönemleri hatırlattı. O yüzden olduğu gibi bırakıyorum, dili henüz öğrenmiş yeniyetme bir öğrencinin hevesinden bir kesit olarak.

                                                                                   

Le poème de tiers personne

Lorsque tes yeux se rejoignaient aux miens

Ça me bouleversait, j’en pleurais

Tu ne m’aimais pas

 je le savais

Tu avais un bien aimé

  je l’entendais

Un garçon trés maigre, tout faible

C’était un personne funeste, je le pensais

Chaque fois que je le voyais en face de moi 

J’avais peur de le tuer

Ça me bouleversait, j’en pleurais.


Chaque fois que je traversais Maçka 

Il y avait des bateaux dans le port

Les arbres comme les oiseaux, souriaient

Un vent me faisait perdre la tête

En douce 

tu allumais une cigarette 

Tu te brûlais le bout des doigts

Tu courbais tes cils et regardais

J’avais froid, j’en frissonnerais,

Ça me bouleversait, j’en pleurais.


Les soirs se termineraient comme un roman

Jézabel se coucherait dans un mare de sang

Un bateau quittait du port

Toi, Tu allais chez lui

Tu y allais comme l’essence, comme une bougie 

Tu y restais jusqu’au matin

C’était un personne funeste, je le pensais

Lorsqu’il souriait

 il ressemblait à un cadavre

Et quand il te prenait dans ses bras

Ça me bouleversait, j’en pleurais.


Çeviri: Gizem Aktaşlı
Şiir ve şair: Üçüncü şahsın şiiri, Attila İlhan